Horst Skoff

Horst Skoff

Państwo	Austria
Data i miejsce urodzenia	22 sierpnia 1968 Klagenfurt am Wörthersee
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 2008 Hamburg
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1985
Zakończenie kariery	1999
Trener	Dumitru Hărădău
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	4
Najwyżej w rankingu	18 (1 stycznia 1990)
Australian Open	1R (1988, 1991–1993, 1995)
Roland Garros	2R (1987, 1989, 1991)
Wimbledon	2R (1991)
US Open	2R (1991)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	70 (18 września 1989)
Roland Garros	1R (1989)
US Open	1R (1988, 1989)

Horst Skoff (ur. 22 sierpnia 1968 w Klagenfurcie, zm. 7 czerwca 2008 w Hamburgu) – austriacki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Seulu (1988) i Barcelony (1992).

Przez pewien czas pozostawał prywatnie związany z modelką Ullą Weigestorfer, zwyciężczynią konkursu Miss World. Zmarł 7 czerwca 2008 roku w Hamburgu w wieku niespełna 40 lat. Początkowo poinformowano, że przyczyną śmierci był atak serca, lecz obrażenia twarzy oraz miejsce odnalezienia zwłok stały się przyczyną wszczęcia procedury sekcji zwłok.

Kariera tenisowa

Skoff rozpoczął karierę zawodową w 1985 roku i już w kolejnym sezonie zanotował znaczące sukcesy na kortach ziemnych, dochodząc do półfinału turnieju ATP World Tour w Barcelonie i triumfując w dwóch imprezach ATP Challenger Tour (w Dortmundzie i Chartres). Pozwoliło mu to w sierpniu 1986 znaleźć się po raz pierwszy w najlepszej setce rankingu światowego. W sezonie 1987 był w półfinale turnieju w Monte Carlo, eliminując m.in. Yannicka Noaha i Andrésa Gómeza.

Pierwsze zwycięstwo turniejowe w głównym cyklu rozgrywkowym Skoff odniósł w roku 1988, kiedy w finale w Atenach pokonał Bruna Orešara. Jesienią tegoż roku wygrał też halowe zawody w Wiedniu, pokonując od ćwierćfinału kolejno 3 graczy z pierwszej dwudziestki na świecie – Jonasa Svenssona, Andrieja Czesnokowa i w meczu decydującym o tytule Thomasa Mustera 4:6, 6:3, 6:4, 6:2. Przez kolejne 20 lat żadnemu Austriakowi nie udało się powtórzyć wygranej w wiedeńskiej hali.

Sukcesy z 1989, a były to przede wszystkim 3 finały turniejowe na ziemi, pozwoliły Skoffowi znaleźć się na koniec sezonu na najwyższym rankingowym miejscu w karierze – 18. Najważniejszym osiągnięciem z tegoż roku był finał w Hamburgu, w którym Austriak nie sprostał ówczesnmu liderowi światowego tenisa Ivanowi Lendlowi. W półfinale Skoff pokonał wicelidera rankingu Borisa Beckera. W finale we Florencji w 1989 Skoff uległ Marcelo Filippiniemu, a w finale w Barcelonie przegrał z Andrésem Gomezem, we wcześniejszych rundach eliminując m.in. Thomasa Mustera i Alberta Mancini'ego.

W 1990 roku Skoff zwyciężył w Genewie, po finale z Sergim Bruguerą. Został także finalistą w Wiedniu, ponosząc porażkę z Andersem Järrydem. W latach 1991–1992 pozostawał bez turniejowych zwycięstw, chociaż w 1991 doszedł do półfinału w Monte Carlo, notując zwycięstwa z Andre Agassim i Jonasem Svenssonem oraz w tym samym roku uległ w dwóch finałach Thomasowi Musterowi – we Florencji i w Genewie.

Nieco słabsze wyniki osiągane w rozgrywkach zawodowych skutkowały stopniowym obsuwaniem się Skoffa w rankingu, chociaż praktycznie nie opuszczał on pierwszej setki. Jeszcze raz znacząco awansował w klasyfikacji w 1993 roku, kiedy wygrał swój 4 turniej, tym razem Båstad pokonując w finale Ronalda Agénora. Rok później w obronie tytułu doszedł w Båstad do finału, ale tym razem lepszy okazał się Bernd Karbacher. W tymże sezonie (1994) Skoff częściej startował w zawodach ATP Challenger Tour, wygrywając m.in. w Poznaniu (po finale z Christianem Miniussim). Po 1995 grał wyłącznie w turniejach ATP Challenger Tour i ITF Men's Circuit, by w roku 1999 ostatecznie zakończyć zawodową karierę.

Jako deblista Skoff wygrał 2 turnieje. W sezonie 1986, mając za partnera Loïca Courteau, triumfował w Buenos Aires, a 3 lata później wygrał w Pradze wspólnie z Jordim Arrese'em. Z 4 różnymi partnerami Skoff zanotował ponadto 4 turniejowe finały. We wrześniu 1989 znalazł się na 70. miejscu rankingu światowego gry podwójnej.

W latach 1986–1994 wystąpił w 39 pojedynkach (w tym 5 deblowych), notując w grze pojedynczej bilans 21 wygranych i 13 porażek. W 1989 przyczynił się do awansu Austriaków do ćwierćfinału Pucharu Davisa, pokonując Australijczyków Pata Casha i Marka Woodforde'a. W meczu ćwierćfinałowym odniósł swoje jedno z ważniejszych zwycięstw, pokonując lidera rankingu światowego Matsa Wilandera, po ponad 6–godzinnym spotkaniu (6:7, 7:6, 1:6, 6:4, 9:7). Był to najdłuższy pojedynek w Pucharze Davisa od czasu wprowadzenia do tych rozgrywek tie-breaka. Sukces Skoffa nie wystarczył Austrii do awansu, gdyż komplet punktów (2 singlowe i deblowy) uzyskał dla rywali Stefan Edberg, który pokonał Skoffa 6:3, 6:2, 6:1. Rok później Austria, ze Skoffem w składzie, osiągnęła półfinał Pucharu Davisa, a Skoff pokonał w tymże roku m.in. Hiszpana Sergiego Bruguerę oraz Włochów Diega Nargisa i Claudia Pistolesiego. W spotkaniu półfinałowym ze Stanami Zjednoczonymi Skoff przegrał zarówno z Andre Agassim, jak i Michaelem Changiem, ale z tym ostatnim dopiero w pojedynku pięciosetowym, rozgrywanym z powodu zapadających ciemności przez 2 dni, i to po początkowym prowadzeniu 2:0 w setach.

Dwukrotnie Skoff uczestniczył w igrzyskach olimpijskich. W obu przypadkach w grze pojedynczej na jego drodze stawali Szwedzi, w Seulu (1988) wyeliminował go w 1 rundzie Stefan Edberg, a w Barcelonie (1992) Magnus Larsson. W Seulu wystąpił także w deblu, w parze z Alexem Antonitschem, odpadając w 2 rundzie z Hiszpanami Sergiem Casalem i Emiliem Sánchezem.

Horst Skoff, wraz z Thomasem Musterem, Gilbertem Schallerem i Alexandrem Antonitschem, tworzył grupę 4 zawodników, którzy dominowali w austriackim tenisie od przełomu lat 80. po lata 90. XX wieku. Z tego grona najbardziej wyróżniał się Muster, triumfator French Open 1995, ale Skoff był jednym z jego najtrudniejszych przeciwników. Bilans pojedynków dwóch Austriaków wyniósł 6:5 na korzyść Mustera. Skoff wygrał w latach 1988–1991 5 gier z rządu, później ponosząc 6 kolejnych porażek.

Skoff, specjalista gry na kortach ziemnych, swój tenis opierał na regularnej grze z głębi kortu i solidnym bieganiu, któremu towarzyszyło nieodłączne charakterystyczne sapanie. Był praworęczny, operował bekhendem jednoręcznym.

Po zakończeniu kariery zawodniczej, w czasie której zarobił na światowych kortach przeszło półtora miliona dolarów, Skoff pracował m.in. w związku tenisowym Karyntii oraz prowadził własną akademię tenisową w Klagenfurcie.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup / ATP Finals
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold / ATP Tour 500
ATP International Series / ATP Tour 250

Gra pojedyncza (4–7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	19 czerwca 1988	Ateny	Ceglana	Bruno Orešar	6:3, 2:6, 6:2
Zwycięzca	2.	23 października 1988	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Thomas Muster	4:6, 6:3, 6:4, 6:2
Finalista	1.	14 maja 1989	Hamburg	Ceglana	Ivan Lendl	4:6, 1:6, 3:6
Finalista	2.	13 sierpnia 1989	Praga	Ceglana	Marcelo Filippini	5:7, 6:7
Finalista	3.	24 września 1989	Barcelona	Ceglana	Andrés Gómez	4:6, 4:6, 2:6
Zwycięzca	3.	16 września 1990	Genewa	Ceglana	Sergi Bruguera	7:6, 7:6
Finalista	4.	21 października 1990	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Anders Järryd	3:6, 3:6, 1:6
Finalista	5.	16 czerwca 1991	Florencja	Ceglana	Thomas Muster	2:6, 7:6(2), 4:6
Finalista	6.	15 września 1991	Genewa	Ceglana	Thomas Muster	2:6, 4:6
Zwycięzca	4.	11 lipca 1993	Båstad	Ceglana	Ronald Agénor	7:5, 1:6, 6:0
Finalista	7.	10 lipca 1994	Båstad	Ceglana	Bernd Karbacher	4:6, 3:6

Gra podwójna (2–4)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	16 listopada 1986	Buenos Aires	Ceglana	Loïc Courteau	Gustavo Luza Gustavo Tiberti	3:6, 6:4, 6:3
Finalista	1.	22 maja 1988	Florencja	Ceglana	Claudio Pistolesi	Javier Frana Christian Miniussi	6:7, 4:6
Finalista	2.	14 sierpnia 1988	Praga	Ceglana	Thomas Muster	Petr Korda Jaroslav Navrátil	5:7, 6:7
Zwycięzca	2.	13 sierpnia 1989	Praga	Ceglana	Jordi Arrese	Petr Korda Tomáš Šmíd	6:4, 6:4
Finalista	3.	22 kwietnia 1990	Nicea	Ceglana	Marcelo Filippini	Alberto Mancini Yannick Noah	4:6, 6:7
Finalista	4.	5 sierpnia 1990	Kitzbühel	Ceglana	Francisco Clavet	Javier Sánchez Éric Winogradsky	6:7, 2:6

Bibliografia

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-22]  (ang.).